Odliczenia medyczne, odliczenia za pracę w domu dla właścicieli spółdzielni

W poprzednich pięciu częściach tej serii omówiono, czym różni się własność konwencjonalnych domów jednorodzinnych od własności kondominiów czy mieszkań spółdzielczych. Wyjaśniono również, kiedy IRS zezwala właścicielom mieszkań spółdzielczych na budowanie skorygowanej bazy dla ich mieszkania lub wymaga od nich jej zmniejszenia, tak jak w przypadku ubiegania się o odliczenia z tytułu strat spowodowanych wypadkami i kradzieżą.

W części piątej omówiono, w jaki sposób wydatki medyczne podlegają odliczeniu tylko w przypadku, gdy ich suma w danym roku przekracza 7,5 procent skorygowanego dochodu brutto. Załóżmy, że właściciel spółdzielni przekroczył próg 7,5 procent. Jego wydatki podlegające odliczeniu obejmują opłaty za zalecone przez lekarza ulepszenia domu lub instalację specjalnego sprzętu lub urządzeń w mieszkaniu. Nie można jednak odliczyć 100 procent kosztów ulepszeń lub wyposażenia, które zwiększa wartość mieszkania. Ogólnie rzecz biorąc, IRS ogranicza wysokość odliczenia, a pułapem jest kwota, o którą koszt wyposażenia przekracza wzrost wartości mieszkania.

Przystosowanie mieszkań dla osób niepełnosprawnych.

Poniższe wydatki są kwalifikującymi się ulepszeniami, które generalnie nie zwiększają wartości mieszkania właściciela spółdzielni. Dlatego kwalifikują się one w całości do odliczeń z tytułu kosztów leczenia (z zastrzeżeniem progu 7,5%), a podstawa opodatkowania mieszkania ulega obniżeniu. Zakłada się przy tym, że głównym celem tych ulepszeń jest dostosowanie mieszkania do potrzeb niepełnosprawnego właściciela lub mieszkających z nim niepełnosprawnych członków rodziny.

• Budowa podjazdów do wejścia lub wyjścia z mieszkania, aby pomóc osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich
• Poszerzenie otworów drzwiowych przy wyjściach lub wejściach do mieszkania w celu przystosowania ich dla wózków inwalidzkich
• Poszerzenie lub inna modyfikacja korytarzy lub drzwi wewnętrznych w celu przystosowania ich dla wózków inwalidzkich
• Instalacja poręczy, podpór lub innych modyfikacji w łazienkach lub na zewnątrz łazienek
• Obniżenie lub inne modyfikacje szafek kuchennych i sprzętu kuchennego w celu przystosowania ich do potrzeb osób na wózkach inwalidzkich
• Przeniesienie gniazdek elektrycznych
• Instalacja podnośników na werandę i innych podnośników (z reguły nie dotyczy to wind, które mogą zwiększyć wartość rynkową mieszkania)
• Modyfikacja alarmów przeciwpożarowych, czujników dymu lub innych systemów ostrzegawczych
• Modyfikacja schodów
• Instalacja poręczy i uchwytów, nawet w łazienkach
• Modyfikacja okuć drzwiowych
• Modyfikacja powierzchni przed drzwiami wejściowymi i wyjściowymi
• Zmiana ukształtowania terenu w celu ułatwienia dostępu do mieszkania.

Chciałbym przypomnieć właścicielom spółdzielni, że powyższa lista nie jest wyczerpująca. Inne wydatki związane z dostosowaniem mieszkania do potrzeb niepełnosprawnych mieszkańców mogą stanowić pełny koszt uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem dolnej granicy 7,5%. Zakłada się przy tym, że nie powodują one wzrostu wartości mieszkania.

Odliczenia na domowe biuro.

Czy urząd skarbowy wymaga od właścicieli spółdzielni, aby skorygowali swoją bazę w dół, jeśli wykonują wolne zawody i ubiegają się o odliczenia z tytułu wydatków na biuro domowe? To zależy. Oto jak działają te przepisy.

Artykuły takie jak ten, prosto do Twojej skrzynki poczt

owejZapisz się do naszego newslettera, aby otrzymywać najnowsze trendy księgowe, pomysły, wiadomości i technologie bezpośrednio na swoją

skrzynkę

pocztową.Wpisz adres e-mail *Wpisz adres e-mailZapisz
się

Załóżmy, że właściciel spółdzielni kwalifikuje się do odliczenia tylko wtedy, gdy regularnie i wyłącznie wykorzystywał wydzieloną część mieszkania do celów służbowych. Ma dwie możliwości, jak obliczyć wysokość przysługujących jej odpisów. Jedna opcja, która może być skomplikowana, wymaga od niej pomnożenia wydatków związanych z domem, w tym amortyzacji, przez procent mieszkania, które wykorzystywała jako biuro. Amortyzację należy obliczać przez okres 39 lat.

Drugą opcją jest metoda uproszczona, która opiera się na wielkości biura. Zaczęła ona obowiązywać od początku roku podatkowego 2013. Zazwyczaj wystarczy, że właściciel pomnoży każdą stopę kwadratową wydzielonej powierzchni biurowej (maksymalnie do 300 stóp kwadratowych) przez $5. Jego roczny odpis wynosi maksymalnie $1,500, a dla biura o powierzchni 150 stóp kwadratowych spada do $750.

Musi dokonać korekty w dół, aby uwzględnić amortyzację za lata, w których stosowała metodę procentową, ale nie za lata, w których stosowała metodę uproszczoną, ponieważ zabrania ona odliczeń z tytułu amortyzacji.